Waar zijn we van?

In 1850 waren er een heleboel grote rederijen die met zeilschepen de wereld rond voeren. En toen kwamen de stoomschepen. Geen enkele zeilbootrederij heeft dat overleefd. Je zou ze willen toeroepen: “Kom op nou, je bent toch van de boten?! Pas je aan!”, maar dat hebben ze dus niet gedaan. Ze waren van de zeilboten. En denk maar niet dat één rederij (“Wij zijn van vervoer”) later in de vliegtuigen is gegaan. Als je van de boten bent, ben je dan van vrachtschepen of van cruiseschepen? Weer een belangrijk beslismoment. Eigenlijk moet je je als organisatie voortdurend afvragen waar je van bent. En het antwoord is regelmatig anders dan het was. De KNSM (Koninklijke Nederlandse Stoomboot Maatschappij!) bestaat ook al niet meer.

We leven weer in een tijd van grote verandering. Bedrijven die de vraag “Waar zijn we van?” niet of verkeerd beantwoorden, gaan steeds vaker ten onder. Kodak (“Wij verkopen gele doosjes”), Nokia, Halfords, Hyves, de Slegte, Wedgwood en Wild FM; nog niet zo lang geleden waren ze onaantastbaar, inmiddels bestaan ze niet meer. En de lijst is nog veel langer.

Organisaties moeten zich voortdurend de vraag stellen: Waar zijn we van? Past het huidige antwoord nog wel in deze tijd? Is het een zeilbotenantwoord, een stoombotenantwoord of een vervoersantwoord? En is dat laatste antwoord niet gewoon veel te vaag?

Ik weet één ding zeker. Als je de strategie kunt samenvatten met bezuinigen, bezuinigen, bezuinigen, dan hebben jullie nog niet het goede antwoord op de vraag geformuleerd.

Bart Stofberg